Jólasveinar 2002

Posted 8:02 e.h. by Unknown
Jólasveinar 2002
Segja vil ég sögu
af sveinunum þeim,
sem taka við af tröllum,
í tæknivæddum heim.

Út um allt þeir sáust,
oftar en áður.
Og láta illum látum,
svo landinn verði þjáður.

Grýla fín var orðin,
með fullan fataskáp.
En svali Leppalúði,
sat fast við sjónvarpsgláp.

Enn jólasveinar nefnast,
um jólin birtast þeir.
Og einn og einn þeir koma,
en aldrei tveir og tveir.

Þeir eru þrettán,
þessir nýju menn.
Og allir vildu ónáða
eins flesta í senn.

Að nútímanum vöndust,
nokkuð betra enn við.
En líka gerðu grikki,
af gömlum trölla sið.

Brunandi á bílum,
þeir birtast hér og þar
og byrja strax að herja’ á
bæi alstaðar

Miklu verr en áður
og aldrei hika við,
að hrekkja fólk og trufla
þess heimilisfrið.

Gekk-á-staur er fyrstur,
með fíflalæti og bögg.
Eftir snafs og öl
og ótal jólaglögg.

Vill hann tæma flöskur,
Það veittir mikla sælu
Loks stoppar jóla gleðin,
Í stórum poll af ælu.

Gemsagaur er annar,
grallari og dóni.
Hann einkennist af síma
með slæmum hringitóni.

Lengi er hann að svara
og lætur síman hringja.
Í bíó tekur gemsann
og beint í tól mun syngja.

Lagstúfur hét sá þriðji
sem raular lög í dúr.
Þau æða beint í heilann,
þú aldrei nærð þeim úr

Gömul lög og glötuð,
þau gerast ekki verri.
Stef úr auglýsingum,
eða eftir Stormsker, Sverri.

Fjórði, Fjarstýringafelir,
með fíkn frá græjum góðum.
Hann tekur allt með tökkum,
og týnir því jafnóðum.

Hann setur þær í sófann,
skáp eða verri svæði.
Svo allri sem að leita
enda í miklu bræði.

Sá fimmti, Veggjaníður,
er veruleikafirrtur,
Yngstur af öllum sveinum
og oftast illa girtur.

Hann spreyjar alla fleti
með speki sinni og visku.
Trúir með skemmdaverkum,
tolli hann í tísku.

Sá sjötti, Reykjablæsir,
er svaka siðlaus.
Hann rétt sér út úr augum,
því reykský hylur haus.

Nær aska hans víða,
nema í öskubakkann.
Hann strompar kringum alla
og hóstar beint á krakkann.

Sjöundi var Hurðadældir,
sá fór úr bíl í æði.
Svo fólk fékk slæman glaðning,
er fór það út á stæði.

Hann var ekki sérlega
hnugginn yfir því,
þó vandamanna bíla
var kominn rispa í.

Græjuglamur, sá áttundi,
með garg sem allir heyra.
Hann bassa og læti hækkar,
svo blæðir út úr eyra.

Hann rúntar alla götur
og gellur kallar á.
En bara fær þær tómu,
Sem bílinn vilja sjá.

Níundi var Tyggjóklínir,
sem tyggur dag og nótt.
Hann gildrur setur oft,
svo manni er ei rótt.

Bak við hluti og undir,
bæði borð og stóla.
Fara tyggjó blettir
í buxur, skó og kjóla.

Tíundi var Símaníðir,
sá herjar oft á mann.
Seint, er tók að dimma,
hann tækifæri fann.

Símasölu á kvöldin,
- úr sófa reif mann upp,
á lífeyri og kaskó,
svo könnun frá Gallup.

Ellefti var Svitaþefur,
erfitt er að stöðva.
Í ræktinni er mest
að massa uppá vöðva.

Risa bringa og herðar,
handleggi eins og skinkur.
En sturtu fer hann aldrei,
svo myndast mikill stynkur.

Vírus-sendir, sá tólfti,
vill þér ekki vel.
Tölvupóst dreifir,
sem drepur þína vél.

Þú opnar póstinn óvart,
þá er tíðin erfið.
Það hendist allt úr minni,
og hrynur tölvukerfið.

Þrettándi, kom Snúruflækir,
þó ekki bara um Jól.
Skimast um allt húsið,
skoðar tæki og tól.

Hann tekur alla víra
og vindur þeim saman.
Bindur fasta hnúta,
þá finnst honum gaman.

Á sjálfa jólanóttina,
stuttan frið þú færð.
Því fortíð mætir framtíð,
og færist yfir værð.

En þessir fara ei burtu,
þótt hverfi frost og snjór.
Því fræknir fýrar hittast
og fá sér góðan bjór.

Svo lærist af svona svein,
sem tillitsemi stal.
Af þessa hermir fólk...
Er það sem verða skal?